شعر کوتاه ۴۶

مردمان عصر دلتنگی 

درختِ پیرکاجِ ذهنهامان

            شاخه هایش سست،

                           برگش زرد

سایه هایش چون تهی دستانمان کوتاه

                 میوه اش از دانه ی اندیشگی خالی

و درون قلبهامان

              چون برون خانه هامان سرد

تمام کارهامان ناتمام و

              صبرمان از کاسه ها لبریز

مردمان عصر دلتنگی!   

تابستان ۹۱